Voor u het zegt, zal ik het zelf zeggen: mijn taart lijkt langs geen kanten op het exemplaar van Pascale Naessens. Twee redenen (naast de derde dat ik helemaal niet zo goed kan koken): Pascale is in dit recept nogal van het principe less is more. De frambozenkaastaart is echt een frambozenkaastaartjé, maar dat had getekend voor ze de keuken natuurlijk weer niet gezien. “Neem een ​​bakvorm van zestien centimeter.” Euh… Het siliconenhartje dat ooit van mijn dochter is geweest, komt nog het meest in de buurt. Reden twee: als ik één keer gevriesdroogde frambozen nodig heb, heeft iedereen precies percelen gevriesdroogde frambozen nodig. Uitverkocht. Of toch in die ene supermarkt die ik op zondag (en wanneer kom je anders aan taart bakken toe?) open weet.